Kahanane Mongso

GAMA BUDHI KAWERUH URIP SAJATI

Ing Sakjeroning Mongso

Isuk sore rino wengi

Gilir gumanti obah ngiteri

Andeleng mongso paraning pangiro

Kiniro becik jumedhul olo

Rino wengi dijenengi dino dening manungso

Kanggo aniteni lumakuning mongso

Kabeh dino iku podho bae, ora ono dino olo opo dene dino apes lan dino becik, sing njenengi dino iku y manungso, rino wengi ora nyuworo netepno jenenge dewe..umpamane ono wong wolu kelairane seje seje, endi sing olo, misale minggu paing, nanging akeh kelairan ing minggu paing malah dadi wong mulyo, hiyo akeh sing ngalami kabegjan ing dino iku..ujare sing kalah maen iku dino olo, nanging sing menang ngarani iku dino apik..sing kalah ngarani dino apes, dene kanggone sing menang iku dino kabegjan..

Dadi wus cetho, apes begjo, olo becik iku manut uwonge dewe dewe, ora mergo dinoe..dino apes iku ora ono, mung uwonge dewe sing ngapesno awake ing dino iku

Ingkang tuno panggayuhe marang sedyane kurange karep

Ingkang kurang biso kurang ngertine

Ingkang kurang mempeng kurang rikat tumandange

Yoiku sing dadekake lupute

ora salah dinoe nanging salahe uwonge

yen ono sawijine dino apes, amesti kabeh sing linakonan ing dino iku ora dadi, 

kabeh kabeh nemu ciloko nemu olo ing dino iku yo kabeh dumadi kapesan ing dino iku, nanging saknyatane ora mangkono..ugo sewalike, amargo apes olo ciloko becik begjo digowo uwonge dewe dewe ora ing dinoe..

Mulo kbeh dino iku podho bae, ra perlu wedi wedi marang jenenge dino, dene sawenehe dino ora biso ngalang ngalangi kencenge karep..

Uwong golek dino becik iku ora salah, hiyo ora ngarani alaning dino nanging iku ancang ancang, anyiapno uborampe kanggo tekan ing gawene..

SALIRING MONGSO

Ing mongso rino, kahanane padhang, ono sunar cahyoning suryo..ing mongso wengi kahanane petheng, ono sunar cahyoning condro.. iku kbeh kaaran kahananing mongso ing bawono, dadi rupane kahanan jagad urip sadengah dumadi..

Ora kabeh ing mongso rino kepanasen, yo ora kabeh ing mongso wengi kademen..iku gumantung ing uwonge dewe dewe..mulo kabeh mongso iku podho bae, manut marang urip, manut marang sing ngrasakno ( aku klawan ingsun).

Rahayu , Sagung Dumadhi